W poszukiwaniu nowych roślin, może przemieścić się na odległość do 40 km. Zarówno dorosłe osobniki, jak i larwy tego szkodnika wyrządzają szkody, konsumując liście ziemniaka, co może doprowadzić do zniszczenia całej rośliny. Wykorzystanie odpowiedniego nawożenia, takiego jak obornik i kompost, w przeciwieństwie do nawozów mineralnych, stanowi metodę zapobiegawczą przeciwko stonce ziemniaczanej.
Regularne sprawdzanie liści i usuwanie tych z jajami, które są składane na spodniej stronie liści, jest uznawane za najlepszy sposób zapobiegania. Ręczne usuwanie jaj, larw oraz dorosłych stonk jest również niezbędne. Nieliczni naturalni wrogowie stonki, tak jak jeże, krety i bażanty, a także drapieżne owady zjadające ich jaja, są jej naturalnymi antagonistami.
Skutecznym środkiem w walce z tymi insektami jest grzyb Bauveria bassiana. Zalecane jest rozpoczęcie zwalczania stonki ziemniaczanej na wiosnę, stosując różnorodne metody naturalnej walki. Rotacja upraw jest kluczowa, z zaleceniem uprawy ziemniaków w jednym miejscu przez maksymalnie 4-5 lat.
Domowy spray SOS, przygotowany z octu, musztardy w proszku i wody, oraz regularnie aplikowany, może skutecznie chronić uprawy przed stonką. Wiejska sztuczka z obierkami ziemniaczanymi, czerwona cebula, kora sosny i hibiskus, ściółkowanie pokrzywą, roztwór popiołu drzewnego lub brzozowego oraz roztwór tytoniu są innymi metodami walki z tym szkodnikiem. Oman, z jego korzeniami używanymi do przygotowania sprayu, jest kolejnym sposobem na stonkę.