Bieda u nas aż piszczy, a ja oddałam znaleziony portfel. Według teściowej jestem frajerką. Niestety, chyba ma rację
Życie w niedostatku bywa trudne, a każdy grosz liczy się podwójnie. Kiedy znalazłam portfel pełen banknotów, wiedziałam, że mógłby on chwilowo załatać nasze dziury w budżecie. Jednak moje sumienie nie pozwoliło mi go zatrzymać…
Oddałam portfel, chociaż teściowa uważała, że to największa głupota mojego życia. Szybko zaczęły się oskarżenia, napięcia i niewygodne pytania. Nie wiedziałam wtedy, że ten jeden gest zmieni moje życie w zupełnie niespodziewany sposób…
Jak to wszystko się zaczęło?
Bieda nie jest łatwa. Zwłaszcza kiedy masz trójkę dzieci i żyjesz w dwupokojowym mieszkaniu, ledwie wiążąc koniec z końcem. Mąż, choć pracowity, zarabia niewiele, a ja nie mogę znaleźć pracy, która pozwoliłaby nam na odrobinę oddechu. Każdy rachunek jest jak cios, a każdy dzień – walka. Dlatego, kiedy wracałam ze sklepu i znalazłam portfel wypchany pieniędzmi, przez chwilę poczułam ulgę.
„Los się do nas uśmiechnął” – pomyślałam. W portfelu było ponad dwa tysiące złotych, dowód osobisty i kilka kart. Wszystko należało do jakiegoś starszego pana. Mogłam pójść na zakupy, spłacić rachunki… ale coś we mnie krzyczało, że to nie w porządku.
Decyzja, która wywołała burzę
Mąż poparł mnie w decyzji, żeby oddać portfel. Pojechałam więc na wskazany adres, by przekazać go właścicielowi. Starszy pan, widząc swoje dokumenty i pieniądze, niemal się rozpłakał. Dziękował mi, jakbym uratowała mu życie, ale to, co działo się później, było zupełnie inne.
Teściowa, gdy dowiedziała się, co zrobiłam, dosłownie wybuchła. „Frajerka! Jak można być tak głupią?!” – wykrzyczała, wskazując na puste półki w lodówce. „Mamy dzieci na utrzymaniu, a ty rozdajesz pieniądze obcym ludziom!” Jej słowa były jak ciosy. Przez chwilę zaczęłam się zastanawiać, czy nie miała racji.
Niespodziewany zwrot akcji
Kilka dni później zadzwonił dzwonek do drzwi. Otworzyłam je i zobaczyłam starszego pana z portfela. W rękach trzymał torbę pełną jedzenia, a obok niego stał jego syn – elegancko ubrany mężczyzna, którego wiek szacowałam na około czterdzieści lat.
„To pani? Pani uratowała mojego ojca!” – powiedział z wyraźnym wzruszeniem. Okazało się, że pieniądze z portfela były przeznaczone na leki i opłacenie rachunków. Syn starszego pana, właściciel dużej firmy, chciał mi w podziękowaniu zaproponować pracę w biurze. Byłam oszołomiona.
Prawda, która zmienia wszystko
Teściowa, która jeszcze kilka dni wcześniej wyśmiewała moją uczciwość, teraz nagle zamilkła. Kiedy usłyszała, że mogę zacząć zarabiać godne pieniądze i wyprowadzić nas z biedy, patrzyła na mnie jak na bohaterkę. Praca była nie tylko dobrze płatna, ale też elastyczna, dzięki czemu mogłam zajmować się dziećmi. Starszy pan przyniósł nam jeszcze więcej zapasów i obiecał, że zawsze możemy liczyć na jego pomoc.